Isophya posthumoidalis – gatunek górskiego owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae) opisany naukowo w 1971 roku z zachodnich Bieszczadów przez Władysława Bazyluka. Został stwierdzony na wysokościach od 700 do 1130 m n.p.m. na śródleśnych łąkach oraz na połoninach. Występowanie tego gatunku odnotowano również we wschodnich Bieszczadach oraz na Słowacji.

Drepanepteryx algida – borealno-górski gatunek sieciarki z rodziny życiorkowatych (Hemerobiidae). Występuje w syberyjskiej części Azji oraz w Europie Środkowej, z wyjątkiem jej północnej części. Jego siedliskiem są iglaste lasy. Preferuje modrzewie. W Polsce stwierdzono jego obecność na kilku stanowiskach w południowej części kraju. Jest gatunkiem bardzo rzadkim, w przeciwieństwie do drugiego z występujących w Polsce przedstawicieli tego rodzaju, którym jest szeroko rozprzestrzeniony na obszarze kraju Drepanepteryx phalaenoides. Drepanepteryx algida ma brązowe, wyraźnie użyłkowane skrzydła o długości około 8–9 mm. Postacie dorosłe obserwowano w Polsce do października.

Hemerobius contumax – górski gatunek sieciarki (Neuroptera) z rodziny życiorkowatych (Hemerobiidae). Jest związany ze środowiskiem lasów iglastych, zasiedla głównie modrzewie (Larix), sosny (Pinus) i świerki (Picea), nie został wykazany poza granicą naturalnego występowania jodły (Abies) i jest uznawany, z uwagi na wysoką stałość występowania, za jeden z gatunków wskaźnikowych dla lasów jodłowych. Występuje na terenie Europy i Anatolii. W Polsce jest gatunkiem rzadko spotykanym, stwierdzonym po raz pierwszy pod koniec XX wieku. Odnotowano jego obecność m.in. w Pienińskim i Świętokrzyskim Parku Narodowym, w Beskidzie Sądeckim i na Wysoczyźnie Łódzkiej.

Życiorek brązowy (Hemerobius pini) – europejski gatunek sieciarki (Neuroptera) z rodziny życiorkowatych (Hemerobiidae), związany ze środowiskiem leśnym, a dokładniej, z lasami iglastymi. Jest pospolitym gatunkiem występującym na całym kontynencie. W Europie Środkowej występuje w górach. W Polsce jest gatunkiem licznym. Rozpiętość jego skrzydeł wynosi od 13 do 17 mm. Larwy żywią się mszycami, czerwcami i roztoczami. Na terenie Europy Środkowej imagines pojawiają się od połowy kwietnia do września, na Półwyspie Skandynawskim od maja do października. Polują w koronach drzew na drobne owady. Typowym siedliskiem tego gatunku są sosny (Pinus).

Euschausia - rodzaj ćmy z rodziny Arctiidae (Niedźwiedziówkowate).

Isophya – rodzaj owadów prostoskrzydłych z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae). Obejmuje ponad 80 gatunków rozprzestrzenionych w Europie (ponad 45 gatunków) i zachodniej Azji. Większość gatunków występuje we wschodniej części obszaru śródziemnomorskiego. W języku polskim gatunki z tego rodzaju określane są zwyczajową nazwą zrówieńka. W Polsce stwierdzono występowanie 6 przedstawicieli tego rodzaju:

Bahiaxenos relictus – gatunek wachlarzoskrzydłych, jedyny znany przedstawiciel rodzaju Bahiaxenos i rodziny Bahiaxenidae. Został opisany na podstawie imago samca, złapanego w Brejo Zacarias, gminie Pilão Arcado, stanie Bahia. Przeprowadzona analiza kladystyczna wskazuje, że jest najbardziej bazalnym ze znanych przedstawicieli rzędu. Jej autorzy sugerują, że Bahiaxenos relictus jest reliktem wydm rzeki São Francisco.

Mengenillidae – grupa bazalnych wachlarzoskrzydłych o niejasnej pozycji systematycznej. Są parazytoidami rybików. U Mengenillidae jako jedyne wachlarzoskrzydłych samice są wolnożyjące. Spotykane w obszarze śródziemnomorskim, Azji i Australii. Należy tu około dwudziestu gatunków.

Platycleis albopunctata grisea – owad prostoskrzydły z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae) klasyfikowany początkowo w randze gatunku Platycleis grisea. W 1988 Heller zaproponował uznanie tego owada za podgatunek Platycleis albopunctata, do którego jest bardzo podobny – różnice widoczne są w budowie płytek subgenitalnych u samic. Klasyfikacja Hellera została szeroko zaakceptowana.

Platycleis montana – eurosyberyjski gatunek owada prostoskrzydłego z rodziny pasikonikowatych (Tettigoniidae) klasyfikowany też w rodzaju Montana przez innych uważanego za podrodzaj w obrębie rodzaju Platycleis.

Miernikowcowate Polski – artykuł zawiera listę niektórych spośród około 410 gatunków miernikowcowatych zaliczanych do fauny Polski: