Sieciarki, sieciarki właściwe – grupa około 6000 gatunków drapieżnych owadów o przeobrażeniu zupełnym, przezroczystych i bogato użyłkowanych skrzydłach, klasyfikowana w randze rzędu Neuroptera (s. str.), który wraz z wielbłądkami (Raphidioptera) i wielkoskrzydłymi (Megaloptera) jest zaliczany do kladu owadów siatkoskrzydłych Neuropterida.

Hemerobius stigma – gatunek ciepłolubnej sieciarki (Neuroptera) z rodziny życiorkowatych (Hemerobiidae) o holarktycznym zasięgu występowania. W Europie jest liczny i szeroko rozprzestrzeniony, występuje nawet w wyższych partiach gór. Na Florydzie i na Wyspach Brytyjskich jest jedną z najpospolitszych sieciarek. W Polsce jest spotykany na obszarze całego kraju. Preferuje miejsca nasłonecznione. Zimują osobniki dorosłe. Biologia gatunku została dość dobrze zbadana, głównie ze względu na możliwość wykorzystania w biologicznej walce ze szkodnikami lasów. Klucz do identyfikacji larw opracowali Miller i Lambdin w 1984 roku.

Strumycznik zwyczajny (Osmylus fulvicephalus) – gatunek sieciarki z rodziny strumycznikowatych (Osmylidae). Występuje w strefie umiarkowanej i ciepłej Europy. Jest jedynym występującym w Europie przedstawicielem tej rodziny. W Polsce jest rozprzestrzeniony na obszarze całego kraju.

Sisyra terminalis – gatunek drapieżnego owada z rodziny okudlicowatych (Sisyridae). Dorasta do 6 mm. Larwy tej sieciarki, jak larwy wszystkich okudlicowatych, są związane ze środowiskiem wodnym.

Drepanepteryx phalaenoides – gatunek sieciarki z rodziny życiorkowatych (Hemerobiidae) opisany naukowo w 1758 roku przez Karola Linneusza w Systema Naturae pod nazwą Hemerobius phalaenoides.

Euroleon nostras – ciepłolubny gatunek sieciarki z rodziny mrówkolwowatych (Myrmeleontidae) opisany naukowo w 1785 roku pod nazwą Formicaleo nostras. Jest gatunkiem typowym rodzaju Euroleon. Występuje pospolicie w niemal całej Europie. W Polsce jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym na obszarze całego kraju.

Distoleon tetragrammicus – ciepłolubny gatunek sieciarki z rodziny mrówkolwowatych (Myrmeleontidae). Jest szeroko rozprzestrzeniony w regionie Morza Śródziemnego. W Europie Środkowej występuje na izolowanych stanowiskach kserotermicznych. Ubarwieniem skrzydeł przypomina Euroleon nostras, lecz D. tetragrammicus jest od niego większy, a plamy na jego tylnych skrzydłach są położone pośrodku.

Mrówkolew pospolity, mrówkolew plamoskrzydły (Myrmeleon formicarius) – euroazjatycki gatunek ciepłolubnej sieciarki z rodziny mrówkolwowatych (Myrmeleontidae), liczniejszy w południowej części kontynentu. W Polsce jest szeroko rozprzestrzeniony.

Libelloides macaronius – ponto-medyteranejski gatunek sieciarki (Neuroptera) z rodziny żupałkowatych (Ascalaphidae) tworzący liczne formy barwne. Ze względu na skomplikowaną budowę oczu i czułków jest obiektem zainteresowania wielu dziedzin nauki. Stał się organizmem modelowym w badaniach narządu wzroku owadów.

Hemerobius – rodzaj sieciarek (Neuroptera) z rodziny życiorkowatych (Hemerobiidae), dla której jest typem nomenklatorycznym. Został opisany przez Karola Linneusza w Systema Naturae w 1758 roku.

Osmylus – rodzaj sieciarek z rodziny strumycznikowatych (Osmylidae), dla której jest typem nomenklatorycznym.

Sisyra – rodzaj sieciarek (Neuroptera) z rodziny okudlicowatych (Sisyridae), dla której jest typem nomenklatorycznym. Obejmuje gatunki o kosmopolitycznym zasięgu występowania. W Europie stwierdzono występowanie 5 gatunków. W Polsce występują 3 z nich:

Myrmeleon – rodzaj sieciarek z rodziny mrówkolwowatych (Myrmeleontidae) obejmujący około 200 gatunków szeroko rozprzestrzenionych po całym świecie. W języku polskim często określany jest nazwą mrówkolew, choć termin ten ma szersze znaczenie, ponieważ obejmuje również sieciarki z innych rodzajów, albo jest stosowany w odniesieniu do przedstawicieli całej rodziny mrówkolwowatych.

Mrówkolwowate, mrówkolwy (Myrmeleontidae) – najliczniejsza w gatunki i najszerzej na świecie rozprzestrzeniona rodzina owadów z rzędu sieciarek (Neuroptera), blisko spokrewniona z żupałkowatymi (Ascalaphidae), od których różnią się krótszymi czułkami osobników dorosłych. Larwy obydwu rodzin są do siebie podobne. Typem nomenklatorycznym rodziny jest rodzaj Myrmeleon. Najstarsze znane skamieniałości pochodzą z wczesnej kredy, ok. 130 mln lat temu.

Życiorkowate (Hemerobiidae) – szeroko rozprzestrzeniona w różnych strefach klimatycznych i liczna w gatunki rodzina drapieżnych owadów z rzędu sieciarek (Neuroptera) związanych głównie ze środowiskiem leśnym. Obejmuje zarówno gatunki kosmopolityczne, jak i endemiczne. Są wśród nich gatunki odgrywające istotną rolę w biologicznej kontroli szkodników upraw, zwłaszcza mszyc, czerwców i roztoczy. W zapisie kopalnym znane są od jury. Najstarszy znany gatunek zaliczany do tej rodziny to znaleziony w Kazachstanie †Promegalomus anomalus.

Okudlicowate (Sisyridae) – nieliczna w gatunki rodzina małych owadów z rzędu sieciarek (Neuroptera). Obejmuje około 50 współcześnie żyjących gatunków rozprzestrzenionych po całym świecie, związanych ze środowiskiem wodnym. Jest taksonem siostrzanym dla bielotkowatych (Coniopterygidae). Typem nomenklatorycznym rodziny jest rodzaj Sisyra.

Nothochrysa fulviceps – gatunek sieciarki z rodziny złotookowatych (Chrysopidae). Występuje w Europie, Azji i Ameryce Północnej. W Polsce jest gatunkiem bardzo rzadkim.

Nineta vittata – gatunek sieciarki z rodziny złotookowatych (Chrysopidae) o holarktycznym zasięgu występowania. W Polsce jest gatunkiem szeroko rozprzestrzenionym. Zasiedla wilgotne lasy. Osiąga długość 16 mm, rozpiętość skrzydeł 22 mm. Larwy żerują na mszycach, a owady dorosłe żywią się nektarem.

Chrysoperla lucasina – gatunek sieciarki z rodziny złotookowatych (Chrysopidae) zaliczany do kompleksu gatunków kryptycznych Chrysoperla carnea (s. l.), opisany z Algierii. W 1980 roku Aspock i inni uznali nazwę tego gatunku za synonim Ch. carnea. Na podstawie analizy odgłosów godowych ponownie uznany został za odrębny gatunek o podobnej do Ch. carnea s. s. biologii i ekologii. Występuje w cieplejszych regionach Europy i zachodniej części Azji oraz w północnej Afryce. Jest polifagiem.

Chrysopa perla – palearktyczny gatunek sieciarki z rodziny złotookowatych (Chrysopidae), w języku polskim opisywany czasem pod nazwami złotook zwyczajny, złotook pospolity, złotook większy lub złotook, choć nazwy te (poza z. większym) są przypisywane też innym gatunkom.